Çocukken çok fazla kitap okuma hevesim vardı. O hevesle yaşımın çok üstünde olan Hamlet, Suç ve Ceza ve Vadideki Zambak gibi kitapları okumuş kişi olarak bir kez yaşıma uygun bir roman geçti elime. Adı "Şeker Portakalı" olan bu roman ilk bakışta çok çocuksu görünmüştü ve hiç okuyabileceğim ve bitirebileceğim bir kitap gibi gelmemişti. Ama okumaya başladıktan sonra küçük Zeze'nin maceralarında kendimi buldum adeta. Hayal gücüyle, davranışlarıyla ve masum dünyasıyla hiç yabancı bir karakter gibi görünmedi gözüme. Oysa kitap okyanuslar ötesinden, Brezilya'da geçen olayları konu alıyordu.

Başlamamla bitirmem bir olan bu kitabın tadı damağımda kalmıştı. Yazarın anlatım güzelliğinden, içeriğin çok sıcak ve tanıdık gelmesine kadar kısa sürede benimsemiştim Şeker Portakalı'nı. Daha sonra çocukluğum boyunca hep böyle bir kitap arayıp durmuştum. Ama malesef bu arayışla büyüdüm genç bir adam oldum. Ve şimdi çocukluğumun romanı Şeker Portakalı, gençliğimin filmi olacak gibi :)

Çok geç fark ettim ama biran önce gitmek için sabırsızlanıyorum. Filmi izlerken umarım hayal kırıklığı yaşamam. Çocukluğumun o güzel, sade ve sıcacık dünyasına beni geri götürmesini, kitabı okuduğum zamanlarda yaşadığım derin duyguları, yeniden yaşatmasını umuyorum. Aslında hiçbir şey yaşatmasa bile en azından Güney Amerika'nın sıcak dünyasını seyirciye yaşatacak bir film olur diye düşünüyorum. En kısa sürede yeniden buluşmak ümidiyle minik Zeze! Bekle beni Şeker Portakalı...