Canım sıkılmış vaziyette bilgisayar başında otururken gözüm masaüstümde uzun süredir duran ama son bir kaç yıldır hiç rahatsız etmediğim Explorer tarayıcısına ilişti. Dedim "Sen burda mıydın kardeşim ya?" Soruma cevap vermedi. Sanırım uzun yıllardır kendisini Chrome ile aldatmam onda fena halde kıskançlık oluşturmuştu. Madem öyle gönlünü alayım bari diyerekten çaldım eski dostun kapısını.

Başlıkta da demiştim ya. Bir çılgınlıktı benimkisi. Chrome kullanmaya alışmış adamın yıllar sonra Explorer'a ilişmesi tam bir maceraymış. Chrome tarafından önüme 1 saniyede servis edilen sayfaların Explorer tarafından on saniyede yarım yamalak açılışına tanık oldum. "Vay be. Biz bununla mı internete giriyor muşuz?" dedim içimden. Zaten tosbağa hızında olan Türk Telekom internetim Explorer sayesinde kendimi taş devrinde hissettirdi. Yüklenmek bilmeyen sayfalar, açılmayan video ve flashlar, tıklamama rağmen hiçbir hareket belirtisi göstermeyen linkler vs vs...

Sanki biraz önce can sıkıntısından saracak yer arayan adam gitmiş, yerine sinir bozukluğundan çatacak yer arayan adam gelmişti. Internet Explorer'in insan sinirlerini iki saniyede nasıl bozabileceğine canlı tanıklık etmiş, hatta bizzat yaşamıştım. Aslında kabahat bende. Artık insanların dahi bir konuyu geç anlayan kişiye "Explorer musun?" sorusunu yönelttiği günümüzde bu tarayıcıyı yeniden kullanmaya kalkabilecek kadar macera arıyorum. Bu işkenceye daha fazla dayanamadım ve çökmemek için kendini zor tutan tarayıcıyı kapattım. Ardından şöyle dua ettim: "Allahım sen bizi Google'ın nimetlerinden mahrum bırakma. Amin."